Keuze en aanbeveling in TROUW betreffende Amsterdam Drawing

De tekeningen van Romy Muyrers beperken zich meestal niet tot het ‘bewerken’ met negropotlood van de zichtkant van het papier. Zij zoekt naar mogelijkheden om het werk te onttrekken aan het standaard gebruik van het alleen betekenen van de voorkant van een vel papier. Vaak voegt ze uitgeknipte getekende kleine personen toe, die ze iets van het basispapier ‘opprikt’ om zo een diepere betekenis te geven aan haar werk. Soms loopt de tekening zelfs door naar de achterkant van het papier en krult ze de tekening naar voren met een constructie van dunne houten latjes.

Zij ziet haar nog jonge oeuvre als een doorlopend verhaal. Tegelijkertijd tonen de tekeningen in hun techniek een enorme vrijheid en lijkt het of ze zich toch ook laat leiden door mogelijkheden van de tekenstift en improviseert zij er lustig op los in structuren en in de vlakverdeling. Haar vaak min of meer landschappelijk te duiden beginconstructies in het werk vormen geen realistische afspiegeling van een geziene werkelijkheid. Bovendien zie je in veel gevallen dat het zichtpunt een zogenaamd vogelvluchtperspectief betreft. Soms laat ze vlakken in de tekeningen bewust botsen en zijn er zo lijkt verschillende gezichtspunten gekozen. Haar manier van tekenen is deels spontaan, zeer krachtig en druk in haar lijnvoering, maar is ook expressief en dynamisch. Het werk is onmiskenbaar oorspronkelijk en vitaal en toont in de beperking van het gebruik van het zwarte tekenstift materiaal en dik papier enorm veel mogelijkheden. Haar ‘Terug naar de verloren tijd’ heeft niets conventioneels of ouderwets, maar vormt vooral de reden voor het doorlopende verhaal met alle beeldende variaties die maar denkbaar zijn.

door Arno Kramer,

curator Drawing Centre Diepenheim

2015